Veda

Oysa ne hayallerim vardı bize dair.

Aşk’ımız kalkan olacaktı kötülüklere,

Sevgi’miz de kılıç..

Göz göze yaşayacaktık her şeyi..

El ele, diz dize, kalp kalbe..

Beraber atacaktık adımlarımızı..

Beraber yaşayacaktık mutlulukları, hüzünleri..

Sessiz sedasız büyütecektik Aşk’ımızı yüreğimizde ..

Gün gelecek,

Beraber göz kırpacaktık, doğan güneşe..

Ve beraber kapatacaktık gözlerimizi, karanlıkta..

Beraber daldığımız uykularımızı;

Senin gibi güzel gözleri,

Benim gibi kırmızı yanakları,

Ve minik elleri olan, tatlı bir dokunuşuyla 
Bebeğimiz bozacaktı..

Beraber büyütecektik O’nu..

Siz, oyun oynayacaktınız bahçemizde..

Ben, her zaman öptüğün ellerimle; güzel yemekler yapacaktım size..

Kötü günlerimiz de olacaktı elbette..

Hasta olacaktın,

Çorba yapacaktım sana; aşk’ımın sıcaklığı içini ısıtmaya yetsede..

Gözlerinde sabahlayacaktım, iyileş diye..

Belki bazen çok tartışacaktık..

Kızıp, küsecektik birbirimize..

Ama yine de sarılmadan uyumayacaktık, hep söz verdiğimiz gibi..

Olmadı.

Başaramadık hiç birini.

İşte bir son’bahar akşamında yıkıldı hayaller..

Son’suzum olan adın,

Son’sızım olarak değişti yürekte.

Fenerimin ışığı söndü,
Ve, karanlığa gömüldüm; 

Bir veda busesi bile bırakamadan dudaklarına..

BÜŞRA SABURLU