Yeni başlangıçlara
yeni anlamlar yükleriz çoğu zaman;
Yeni
umutlar ekeriz yüreğimize, yeni ümitler yeşertiriz.
En güzel
aşk meyvelerini dikeriz yüreğimizin ortasına.
Bir de
gülüşmeler serpiştiririz aralara.
Tüm
bunları da mutluluk gözyaşlarımızla sularız..
Güzel
olan yüreğimiz daha da güzelleşsin isteriz.
Ama bir
zaman sonra,
Dönüp
bakınca;
O bir
zamanlar aşk bahçesi olan yüreğimize,
Solmuş
umutlar görürüz,
Kurumuş
ümitler,
Kırılmış
hayaller.
Çünkü
artık,
Mutluluktan
değildir o gözlerden akan yaşlar.
Çaresizliktendir,
yorgunluktandır.
Bu
yüzden soldurur, kurutur herşeyi.
Dostlarım;
bir çift sözüm var şimdi sizlere.
Talan
olmuş yüreğim,
Temizlemeye
de yoktur mecalim.
Ne yeni
bir bahçe yapmak isterim.
Ne de
ondan kalanları süpürüp silmek.
Bırakın
beni bu yürekle başbaşa.
Ben
sessizlik köşeme çekilirim.
